Άρθρο Report24… Γιατί το Δημοψήφισμα είναι Τρικ και Γιατί ΔΕΝ θα πάω να ψηφίσω…

Από την Μάχη των Θερμοπυλών και το Μολών Λαβέ, απο το περήφανο 1821, απο το 1940 του Μεταξά, την ψυχολογία των Μαζών και το Δημοψήφισμα του Τσίπρα… όλα μαζί σε ένα Ελληνικό καζάνι Ευρωπαϊκής απόχρωσης στρωμένη με μπόλικο επικοινωνιακό αχταρμά..

Άτοπο το επιχείρημα των εξουσιών να μπορούν να μεταφράσουν τις σκέψεις και τις θέσεις τους στον ταλαιπωρημένο Ελληνικό λαό.

Σε μια γεμάτη δεξαμενή προσώπων που έχουν λόγο άποψη και φυσικά επιχειρήματα προστάζοντας με σθένος στο ΝΑΙ ή στο ΟΧΙ..

Και εγώ ο μικρός ο αμνός του θεού που λέγανε και τα Ξύλινα… διαβάζοντας καθημερινά δεκάδες άρθρα και αναλύσεις. Βλέποντας με το φίλτρο που μου έχει δώσει η εξάσκηση της δουλειά μου, τους μεγάλους δημοσιογράφους αλλά και πολιτικούς που σκίζουν ιμάτια μέσα από το πρίσμα της έγχρωμης τηλεόρασης που τόσο πολύ διαφημίστηκε από το Λαλάκη τον εισαγόμενο την δεκαετία του 80 και την εποχή της Αλλαγής.

Προσπαθώ να διαχωρίσω μια εβδομάδα νωρίτερα, το καλό και το κακό της απόφασης και του αποτελέσματος της Κυριακής του Δημοψηφίσματος.

Το καλό για την χώρα μας που Αγαπάμε όλοι.

Λες και η απάντηση στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ είναι τόσο εύκολη όσο να αποφασίσεις αν θα βγεις το βράδυ η όχι.

Το ατόπημα ΓΑΠ και Στρος Καν 5 χρόνια πριν έρχεται να συνεχιστεί με πολύ σασπένς μεσούσης της καλοκαιρινής περιόδου, στα χαρτιά μόνο, καθώς ο καιρός ακολουθεί την ψυχοσύνθεση όλων μας. Άλλωστε στα χαρτιά παίζεται και η τύχη της Ελληνικής κοινωνίας με την πραγματική οικονομία να είναι ουτοπία.

Λες και το ερώτημα είναι τόσο καθαρό όπως το Δημοψήφισμα του 1974 που ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε για την Βασιλευόμενη και Αβασίλευτη Δημοκρατία μετά την χουντική 7ετία.

Ερχόμενοι στο σήμερα ο κόσμος τίθεται μπροστά στο δίλλημα του Δημοψηφίσματος με ένα πολύ πιο θολό ερώτημα και δίχως πολλές από τους Κυβερνόντες εξηγήσεις.

Το ερώτημα που θα κληθούμε να αποφασίσουμε να απαντήσουμε με ΝΑΙ η ΟΧΙ είναι επ ακριβώς

«Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25/06/2015 και αποτελείται από δύο μέρη τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους;

Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού) και το δεύτερο «Preliminary Debt Sustainability Analysis» (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους).

Όσοι από τους πολίτες της χώρας απορρίπτουν την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: Δεν εγκρίνεται/ΟΧΙ.

Όσοι από τους πολίτες της χώρας συμφωνούν με την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: Εγκρίνεται/ΝΑΙ.»

Ποιος κατάλαβε και τι;

Να απαντήσουμε δηλαδή στο αν θέλουμε την συμφωνία της Τρόικας – θεσμών που δεν γνωρίζουμε καθόλου τι περιέχει αυτή η συμφωνία.

Να απαντήσουμε με ένα ξερό ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε ένα ερώτημα που είναι και ελλιπέστατο αλλά και κρύβει πάμπολλες ερμηνείες.

Σαφώς με την πρώτη ανάγνωση η πατριωτική καρδιά του Έλληνα θα πει ένα μεγάλο ΟΧΙ (και εγώ μαζί σου) θέτοντας τον εαυτό του στο ρόλο του θύματος μαζί και την χώρα και στο ότι οι ξένοι ζητούν εκ νέου νέα σκληρά μέτρα. Μέτρα που δεν μπορεί να σηκώσει άλλο ο Έλληνας.

Με την δεύτερη ανάγνωση κάποιος μπορεί να πει ΝΑΙ (και εγώ μαζί σου επίσης) γιατί μεταφράζει το ερώτημα ως μείζον σημασίας για την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ.

Σε μια ίσως βαθύτερη ανάλυση η απάντηση έρχεται δύσκολα και με πολύ προβληματισμό εκποιώντας τις σκέψεις για το κρυφό χαρτί και την ουσία πίσω από το συνολικό αποτέλεσμα.

Θα πάρει την απάντηση του ΟΧΙ η κυβέρνηση και θα πει στους ξένους ότι οι περήφανοι Έλληνες δεν θέλουν την συμφωνία που δεν ξέρουμε και τι λέει και ξανά συζητάμε πάλι από την αρχή έχοντας περάσει 5 μήνες απραξίας, στέγνωμα της αγοράς και μιας χαμένης – καμένης καλοκαιρινής σεζόν με κίνδυνο να χρεοκοπήσουμε. Φέρνει την δική της πρόταση ροκανίζοντας χρόνο δίχως όμως να γνωρίζει ο κόσμος τι περιέχει αυτή η περίφημη πρόταση και πότε τελικά το νερό θα μπει στο αυλάκι και ηρεμήσει κάπως η καθημερινότητα όλων.

Θα πάρει την απάντηση του ΝΑΙ η κυβέρνηση και θα πει στους ξένους yes master και θα στηρίξει τα μέτρα που θα βάλουν οι ξένοι στην πλάτη του Ελληνικού λαού έχοντας στην ουσία αψηφήσει την νωπή λαϊκή εντολή των εκλογών του Ιανουαρίου τότε που με σύνθημα «Η Ελπίδα έρχεται» και «Σκίζουμε τα Μνημόνια» υφάρπαξαν την ψήφο του Ελληνικού λαού βγάζοντας στην ουσία λάδι τον εαυτό τους και σώζοντας το πολιτικό τους μέλλον.

Οι επιλογές λοιπόν είναι πολύ λίγες και καθόλου Δημοκρατικές όπως θέλουν να ονοματίζουν την Δημοκρατική στάση ενός Δημοψηφίσματος.

Το Δημοψήφισμα με την σημερινή του μορφή για εμένα προσωπικά είναι ένα μεγάλο Τρικ που φέρνει διχόνοια, προβληματισμό, αγανάκτηση και πολύ ανησυχία αφήνοντας τους Κυβερνόντες αμέτοχους και ατσαλάκωτους δίχως ίχνος πολιτικής ηθικής.

Οι Ηγέτες παίρνουν τις τύχες των λαών στα χέρια και στις πλάτες τους και δίνουν την μάχη για το κοινό καλό.

Δεν ρίχνουν το μπαλάκι στον Λαό…

Η στάση αυτή μόνο ως ένα δραματοποιημένο Τέλος Εποχής στα μάτια μου φαντάζει.

Οι Απαντήσεις την Κυριακή στο Ναι και στο Οχι είναι και οι δυο καταδικαστικές για όλους τους Έλληνες.

Το Ερώτημα ΝΑΙ η ΟΧΙ στο Ευρώ και στην ΕΕ θα ήταν καθαρό και ντόμπρο και θα με έκανε να σταθώ ως υπεύθυνος πολίτης που αγαπώ την χώρα μου πάνω από την κάλπη της Κυριακής.

Αυτό το Δημοψήφισμα θα έπρεπε να έχει Ακυρωθεί.

Στο ερώτημα που θέτει η Κυβέρνηση για την Κυριακή 5 Ιουλίου με βρίσει κάθετα αντίθετο και πολύ απόμακρο επιλέγοντας συνειδητά και τεκμηριωμένα την Αποχή.

Και αν η αποχή είναι στο 60% + 1 τότε το Δημοψήφισμα θα θεωρηθεί Άκυρο… και πολύ πιο Δημοκρατικό…

Σκέψη και Στάση Δημόσια και Έντιμη και αφορά μόνο τον Αρθρογράφο. 

Γιάννης Παυλάκος