Μόλις κλείσουν τα φώτα της κάλπης… Ανάβουν τα φώτα της ζωής… Του Γιάννη Παυλάκου

Ποια Δεξιά και Αριστερά.. Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν ένα.. Το Αντιμνημόνιο κέρδισε το Μνημόνιο…

Ακούω με σκέψη όλα όσα συμβαίνουν δίπλα μας. Ακούω με προσοχή την κάθε λέξη από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς της χώρας. Άκουσα όλους όσους έθεσαν τον εαυτό τους στην λαϊκή ετυμηγορία της κάλπης.

Στην σύντομη προεκλογική περίοδο ίσως να ήμουν από τους ελάχιστους «τυχερούς» που από την θέση του Δημοσιογράφου συνομίλησα προσωπικά με αρκετούς υποψηφίους βουλευτές στην Λακωνία ( περίπου 25) όπως επίσης και με πολλούς φίλους και στελέχη αρκετών κομμάτων.

Οι θέσεις πολλές. Άλλες βασισμένες και στοιχειοθετημένες και άλλες απλά συμπληρωματικές ενός κάποιου προγράμματος.

Στο σύνολο των συνομιλιών επί πρόσθετα και με απλό κόσμο το αποτέλεσμα στην εξίσωση των εκλογών ήταν ένα. Το Αντιμνημόνιο κέρδισε το Μνημόνιο.

Το μήνυμα της Ελπίδας που δόθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ έστω και επικοινωνιακά στην προεκλογική περίοδο ήταν πολύ πιο δυνατό από το μήνυμα της Αλήθειας που δόθηκε από τον έτερο διεκδικητή, τη Νέα Δημοκρατία.

Μια αλήθεια που ίσως ακόμα ο Ελληνικό λαός.. η Ελληνική κοινωνία δεν είναι ώριμη να δεχτεί. Ως άνθρωποι δεν είμαστε ακόμα ίσως έτοιμοι να δεχτούμε. Να δούμε με ρεαλισμό την πραγματικότητα. Τι έφταιξε τόσα χρόνια στην Ελλάδα και την κοινωνία που βίωσε το πιο μεγάλο όραμα. Ένα όραμα που έγινε θρύψαλα μπροστά στα εύκολα και δανεικά όνειρα στέλνοντας τις νεότερες γενιές στην άβυσσο της αβεβαιότητας.

Ένα σήμερα γκρίζο και ένα αύριο όχι και τόσο ξάστερο καθώς η Ελπίδα μπορεί να κρύβει στον κόρφο της και τα πιο μεγάλα ψέματα.

Πάνω λοιπόν στην λογική αυτή ανεξάρτητα αν ο καθένας έχει μια ιδεολογία, η κινητήριος δύναμη για την επιλογή του κόμματος ήταν μία και μοναδική. Απαράλλακτη από εκείνη την δύναμη που έδινε ποσοστά παντοκράτορα στο παρελθόν. Ελπίδα για βολεμένο Χρήμα.. και όχι κέρδος μετά από ανάπτυξη.

Ελπίδα μήπως αλλάξει η τωρινή κατάσταση και μου αυξηθεί ο μισθός, μου αυξηθεί η σύνταξη, ανοίξουν θέσεις στο δημόσιο και βολευτώ ή βολέψω τα παιδιά μου, πέσει χρήμα από τον κρατικό κορβανά στην αγορά και άλλα τόσα πολλά.

Πολύ φοβάμαι δεν θα γίνουν όχι γιατί δεν υπάρχει θέληση αλλά δεν υπάρχει χρήμα.

Η άλλη επιλογή, αυτή της αλήθειας μίλαγε για υπομονή και σκληρή δουλειά πάνω σε βάσεις που είχαν στηθεί τα προηγούμενα χρόνια. Προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη με κέρδος.

Η πρώτη πρόταση εύκολη και χρωματιστή, η δεύτερη στενάχωρη και μονόχρωμη.

Μόνο που στην παλέτα των χρωμάτων τα πολλά χρώματα μπορεί να μπερδευτούν και να υπάρχει η πιο μεγάλη ατέλεια, ενώ στην μονόχρωμη στάση, με όποιο άλλο χρώμα συμπληρωνόταν στην συνέχεια υπήρχε ο έλεγχος για κάτι πιο ομοιογενές. Κάτι Αληθινά ελπιδοφόρο.

Ο κόσμος ψήφισε για να στείλει σπίτι τους όσους θεωρούν πως έφταιξαν για την δική τους καθημερινότητα και έστειλε στην εξουσία αυτούς που θα ορίσουν την αυριανή καθημερινότητα.

Το σημείο εκείνο που Πολιτική, Πολιτικοί και Πολίτες είναι στην ίδια ευθεία και ο ένας δίνει δύναμη σε εκείνον να ασκήσει δύναμη στον ίδιο στη συνέχεια, έχει χρονικό ορίζοντα μόλις 12 ωρών. Από τις 7 το πρωί μέχρι τις 7 το βράδυ. Όσο διαρκεί η εκλογική διαδικασία. Στη συνέχεια ο καθένας στο πόστο του.

Ο λαός λοιπόν έστειλε στην εξουσία τις δυνάμεις εκείνες που στάθηκαν πάνω στην Ελπίδα και έβγαλε εκτός όσους μίλησαν για Αλήθεια.

Βάλτε δίπλα δίπλα τις λέξεις… Ελπίδα – Αλήθεια.

Η Ελπίδα είναι κάτι αύλο, φανταστικό που ίσως να φέρνει πρόσκαιρη αισιοδοξία ενώ η Αλήθεια έχει μέσα της μια πραγματικότητα καθόλου φανταστική. Η Αλήθεια αποτελεί γεγονός που πολλές φορές κρύβει και φόβο ενώ η Ελπίδα είναι μια προσδόκιμη κατάσταση. Κανείς δεν θέλει να έχει φόβο ενώ Ελπίδα όλοι.

Παραδείγματα μπορεί να βρει ο καθένας με αυτές τις δυο λέξεις καθημερινά στην ζωή του.

Σε παρένθεση θέτω τον κόσμο που βίωσε για ακόμα μια φορά τον πολιτικό του βιασμό εξαργυρώνοντας το όποιο ρουσφέτι. Στην παρένθεση της ιστορίας.

Στο πολιτικό τοπίο αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που είδαμε πολύ γρήγορα να συμφωνούν δυο εκ διαμέτρου αντίθετα ιδεολογικά κόμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ της Αριστεράς και οι ΑΝ.ΕΛ της δεξιάς. Και τα δυο κόμματα πρόσφεραν ελπίδα και στάθηκαν στο Αντιμνημόνιο.

Καθόλου όμως Ελπίδα δεν μπορεί να έχει ο γραφών στο κατά πόσο αυτός ο κομματικός συσχετισμός μπορεί να δώσει και απτά αποτελέσματα στην ζωή των πολιτών και η Ελπίδα του Αντιμνημονίου δώσει την θέση του σε πιο σύνθετες καταστάσεις.

Το πλήρωμα του χρόνου θα έρθει και κάνοντας ταμείο θα εξαργυρώσει ο καθένας την πράξη του στην κάλπη.

Ευχή μια και μοναδική… Το αύριο να είναι Αληθινά Ελπιδοφόρο και όχι ψεύτικο γεμάτο φόβο γιατί η Ελπίδα θα γίνει Οργή και θα είναι πέρα για πέρα Αληθινή.

Γιάννης Παυλάκος