Χθές το ΟΧΙ του 1940…Σήμερα το ΟΧΙ του 2011… Άρθρο από τον Γιάννη Παυλάκο

Λέξη που κρύβει ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας της Ελλάδας με τρία γράμματα. Ο-Χ-Ι.

Το ΟΧΙ του Μεταξά το 1940 απέναντι στους δυνάστες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που τα όπλα είχαν τον πρώτο λόγο. Τώρα μετά από 70 χρόνια το ΟΧΙ είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ. Με έναν διαφορετικό πόλεμο όμως τώρα. Εδώ που το χαρτί και δη το χρήμα έχει τον πρώτο λόγο. Μια πορεία που πλέον δεν θα βγάλει πουθενά. Και ο τελευταίος άνθρωπος πάνω σε αυτήν την χαρούμενη και ηλιόλουστη χώρα το ξέρει, το βιώνει και το νιώθει μέσα του. Άλλοι το εξωτερικεύουν και προσπαθούν να εκτονώσουν την αγανάκτησή τους με πολλά μέσα. Άλλοι όμως ίσως οι περισσότεροι κλείνουν ακόμα πιο κοντά την σκέψη τους και απομακρύνονται από τους ανθρώπους τους ακόμα και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Υπάρχει ο φόβος, υπάρχει η αγωνία και σε τίποτα πλέον δεν ξεχωρίζει από μια βραδιά με βροχή και ομίχλη. Μια ομίχλη που στο μυαλό του Έλληνα έχει δώσει σειρά στη καθημερινότητά του. Κάθε μέρα λέει το ΟΧΙ μέσα του γιατί πλέον πιστεύει πως ίσως είναι η μόνη του διέξοδο. «ΟΧΙ δεν το δέχομαι άλλο» αντηχεί η φωνή μέσα του μέχρι να της δώσει ήχο.

Το ΟΧΙ που παρομοιάζω σήμερα αναγνώστες μου είναι διαφορετικό από τότε. Η διαφορά είναι στον εχθρό. Τότε οι παππούδες μας μέσα στα κρύα και τα χιόνια της Αλβανίας πολεμούσαν με περίσσιο θάρρος με δύναμη και ελπίδα. Ήξεραν τι πρέπει να αποφύγουν ήξεραν τι και ποιόν πολεμούν. Αυτός όμως ο πόλεμος σήμερα ο εχθρός του δεν φαίνεται και δεν έχει όνομα συγκεκριμένο. Ποιον να πολεμήσεις από ποιόν να προφυλαχθείς όταν δεν ξέρεις ποιος και τι προπάντων σε πολεμάει; Ένας άφαντος εχθρός που σκορπάει καθημερινά με μεγάλη ταχύτητα αγωνία και φόβο. Όπως λένε το πρώτο συνθετικό του φόβου είναι το άγνωστο και πάνω σε αυτό ίσως τελικά να στηρίζεται όλο το παιχνίδι που βλέπουμε να παίζεται στην πλάτη της Ελλάδας. Στην πλάτη του Έλληνα γιατί ο Έλληνας είναι η Ελλάδα.

Όμως ο Έλληνας δεν θα το βάλει κάτω. Δεν θα το βάλουμε κάτω γιατί θέλουμε να ζήσουμε και θα το κάνουμε. Υπάρχει Ελπίδα και θα γεννηθεί μέσα από την ψυχή μας μετατρέποντας τα όνειρά μας και πάλι σε πράξεις.

Ίσως να γραφτεί και πάλι στην Ιστορία του Έθνους μας ένα ακόμα ΟΧΙ μεγαλύτερο και πιο δυνατό από τότε. Για να μπορέσουμε τουλάχιστον να δώσουμε το αύριο, που δεν έδωσαν σε εμάς η προηγούμενη γενιά, στην γενιά που έρχεται. Η ζωή μας είναι γεμάτη προβλήματα αλλά πάντα μην ξεχνάς πως είμαστε ακόμα όρθιοι και θα παραμείνουμε.

Φτάνει η Ώρα…

Το ΟΧΙ Δεν είναι μόνο για τους Γερμανούς.. Ήταν και είναι ακόμα… απέναντι στην φυλακή των ονείρων την σκλαβιά της καρδιάς και τον θάνατο των λέξεων… ΟΧΙ και ΠΑΛΙ

Εν Ελλάδι για το report24.gr

Γιάννης Παυλάκος