Διάλειμμα από τα προβλήματα η συναυλία Deep Purple στην Πάτρα

Μια συναυλία στο Παμπελοποννησιακό στάδιο στην Πάτρα θα δώσει λίγες ώρες ξενοιασιάς για τους φίλους του θρυλικού συγκροτήματος Deep Purple και του δικού μας Βασίλη Παπακωνσταντίνου το Σάββατο 21 Μαΐου.

Το γήπεδο αναμείνετε να είναι γεμάτο καθώς πλήθος κόσμου θα ταξιδέψει από ολόκληρη την Πελοποννήσου και την Αθήνα αφήνοντας πίσω για λίγο την γκρίζα καθημερινότητα.

 

Ας πάρουμε μια γεύση από την μουσική που μεγάλωσε γενιές

 

 

Όλα άρχισαν το 1967 στο Λονδίνο όταν ο drummer και τραγουδιστής των Searchers, Chris Curtis ζήτησε από τον manager Tony Edwards, να αναλάβει ένα νέο συγκρότημα που δημιουργούσε. Το συγκρότημα αποτελούταν από τον Jon Lord, τον Richie Blackmore, τον Nick Simper, τον Rod Evans και τον Ian Pace. Το αρχικό τους όνομα θα ήταν Roundabout, το οποίο όμως γρήγορα άλλαξε σε Deep Purple, επηρεασμένο από το ομώνυμο τραγούδι του Peter DeRose, που ήταν και το αγαπημένο της γιαγιάς του Blackmore.

Το πρώτο album των Deep Purple, «Shades Of Deep Purple» κυκλοφόρησε το 1968 και το συγκρότημα βρέθηκε να ανοίγει τις συναυλίες των Cream. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε το δεύτερο album τους, το «The Book Of Taliesyn» και το «Deep Purple», τα οποία όμως βγήκαν μόνο στις Η.Π.Α.

Η επιστροφή στην πατρίδα δεν είχε και το καλύτερο αποτέλεσμα. Το κλείσιμο της δισκογραφικής τους εταιρείας, η απόλυση του τραγουδιστή Rod Evans και του κιθαρίστα Nick Simper, τους έκανε να αναζητήσουν νέα στέγη και νέο τραγουδιστή. Τότε ήρθε η γνωριμία με τον Ian Gillan, που τότε ήταν τραγουδιστής των Episode Six και δεν είχε καταφέρει να γνωρίσει ιδιαίτερη επιτυχία. Με την ένταξη του Gillan, ξεκίνησε μια καινούργια εποχή για τους Deep Purple.

Η συνεργασία τους με την Royal Philarmonic Orchestra για το «Concerto for Group and Orchestra», ένα επικό έργο που συνέθεσε ο Lord, παρουσιάστηκε στο Royal Albert Hall, χαρίζοντας τους μεγάλη επιτυχία. Ήταν από τις πρώτες μίξεις κλασικής ορχήστρας με ροκ μπάντα.

Η δεκαετία του ’70 ήταν μια χρυσή περίοδος για τους Purple. Το «In Rock» που περιείχε το «Child In Time» και το «Speed King» τους απογείωσε, όπως και η συνέχεια με το «Fireball». Το 1971, και ενώ βρίσκονταν στην Ελβετία για το album που θα γινόταν η μεγαλύτερη επιτυχία τους, το «Machine Head», μια φωτιά που προκλήθηκε στο casino που θα γινόταν η ηχογράφηση ύστερα από μια συναυλία του Frank Zappa και των Mothers Of Invention, που έκαψε όλο το κτήριο, ενέπνευσε τη δημιουργία ενός από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια της rock, του «Smoke On The Water».

Η συνέχεια περιελάμβανε τεράστια επιτυχία, αμέτρητα live και εξοντωτικές παγκόσμιες περιοδείες. Η φθορά είχε αρχίσει να γίνεται εμφανής και οι καβγάδες μεταξύ των μελών του συγκροτήματος έδιναν και έπαιρναν. Ο Ian Gillan αποχώρησε από την μπάντα το 1973.

Ο Glenn Hughes ενώθηκε με τους Deep Purple αναλαμβάνοντας το ρόλο του τραγουδιστή και του μπασίστα. Λίγο αργότερα όμως, οι Purple είχαν έναν καινούργιο τραγουδιστή, που άκουγε στο όνομα David Coverdale. Ο ήχος του συγκροτήματος άρχισε να αλλάζει, άρχισαν να πειραματίζονται με funk και blues, κάτι που δυσαρεστούσε τον Blackmore.

Η αποχώρηση του Blackmore ένα χρόνο μετά, άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του μεγάλου μουσικού, που μαζί με τον Ronnie James Dio σχημάτισαν τους Rainbow. Ήταν ένα τέλος εποχής για τους Deep Purple, που θα έπρεπε να βρουν έναν αντικαταστάτη για μια από τις πιο απαιτητικές θέσεις της μουσικής. Και τον βρήκαν στο πρόσωπο του Αμερικανού Tommy Bolin.

Ο περίεργος και ταλαντούχος νεαρός ήταν μέλος διάφορων συγκροτήματων της δεκαετίας του ’70 όπως οι Zephyr και όταν δέχθηκε τη θέση στους Deep Purple ηχογραφούσε το πρώτο του solo album.

Το επόμενο album τους «Come Taste The Band» ήρθε το 1975. Παρά την μεγάλη επιτυχία όμως, τα προβλήματα είχαν αρχίσει να διογκώνονται. Προβλήματα με ναρκωτικά, διφορούμενες κριτικές και πολλές εσωτερικές διαμάχες ήταν μερικά από τα χτυπήματα που δεχόταν το group.

Το 1976 ο Coverdale αποχώρησε με δάκρυα από τη μπάντα, δηλώνοντας ότι πλέον δεν υπήρχε συγκρότημα. Τα μόνα αρχικά μέλη ήταν ο John Lord και ο Ian Paice. Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς ανακοινώθηκε επίσημα και η διάλυση τους. Ένα τραγικό γεγονός λίγο αργότερα σημάδεψε την ιστορία του group. Ο 25χρονος Bolin είχε βρεθεί νεκρός από υπερβολική δόση ουσιών.

Μετά τους Deep Purple, τα μέλη τους άρχισαν να κάνουν τα δικά τους βήματα. Ο David Coverdale έγινε ο αρχηγός των Whitesnake, που γνώρισε τεράστια επιτυχία στα 80s, o Glen Hughes έκανε ένα πέρασμα από τους Black Sabbath, όπως και ο Ian Gillan που αργότερα έφτιαξε τους Gillan.

Το 1984, τα αρχικά μέλη των Deep Purple βρέθηκαν ξανά μαζί και κυκλοφόρησαν το album «Perfect Strangers» που συνοδεύτηκε από μια πολύ επιτυχημένη παγκόσμια περιοδεία. Ο κόσμος τους υποδέχτηκε θερμά, αλλά οι σχέσεις τους για άλλη μια φορά δεν ήταν οι καλύτερες. Το 1989 ο Gillan απολύθηκε λόγω των διαφορών του με τον Blackmore και αντικαταστάθηκε από τον πρώην τραγουδιστή των Rainbow, Joe Lynn Terner, με τον οποίον κυκλοφόρησαν το «Slaves&Masters»

Η απουσία του Gillan ήταν εμφανής και τα υπόλοιπα μέλη απαιτούσαν την επιστροφή του. Όταν ο Gillan επέστρεψε και μάλιστα, τόλμησε να ανακατευτεί στις συνθέσεις του Blackmore στο 14ο album της μπάντας, το «The Battle Rages On», ο Blackmore αποχώρησε για πάντα από τους Purple και αντικαταστάθηκε από τον Steve Morse, πρώην κιθαρίστα των Kansas.

Η δεκαετία του ’90 και τα χρόνια που ακολούθησαν βρήκαν τους Deep Purple επιτυχημένους, δυνατούς και γεμάτους ενέργεια. Περιοδείες σε όλον τον κόσμο απεδείκνυαν ότι παρά τα πολλά χρόνια πορείας τους και τα πολλά τους προβλήματα, οι ίδιοι είναι εδώ και συνεχίζουν. Ο John Lord αποχώρησε από την μπάντα το 2002, για να ασχοληθεί με τα άλλα του projects και αντικαταστάθηκε από τον Don Airey, που είχε περάσει από το line up όλων σχεδόν των συγκροτημάτων που έφτιαξαν ή συμμετείχαν μέλη των Deep Purple.

Ένα καινούργιο album, που θα είναι το 19ο τους, βρίσκεται σύμφωνα με φήμες στα σκαριά, ενώ φέτος ένα ντοκιμαντέρ με την ιστορία τους, από τον σχηματισμό μέχρι τη διάλυση τους, αναμένεται να προκαλέσει αίσθηση…