Η Ρωσία κατασκευάζει 5.000 νέα καταφύγια μέχρι το τέλος του 2012 και στη Νορβηγία υπάρχει ήδη το πρώτο καταφύγιο σπόρων

Η Ρωσία από ότι φαίνεται βιάζεται να είναι προετοιμασμένη για κάτι. Το Russia Today (RT) αναφέρει ότι 5.000 νέα πυρηνικά καταφύγια θα κατασκευαστούν στην πόλη της Μόσχας έως το τέλος του 2012. Οι ρωσικές αρχές πιστεύουν ότι αυτά τα νέα καταφύγια χρειάζονται επειγόντως, επειδή τα πυρηνικά καταφύγια που υπάρχουν σήμερα έχουν την ικανότητα να φυλάξουν μόνο το μισό περίπου του πληθυσμού και είναι αρκετά ξεπερασμένα.

Επιπλέον, υπάρχουν προφανώς πολύ λίγα πυρηνικά καταφύγια για εκείνους που ζουν έξω από το κέντρο της πόλης. Οι αρχές θέλουν σχεδόν ολόκληρο τον πληθυσμό της Μόσχας να είναι σε θέση να καταφύγει σε κάποιο καταφύγιο μέσα σε λίγα λεπτά.

Αλλά σε αυτή την εποχή, όταν ο “Ψυχρός Πόλεμος” υποτίθεται ότι έχει τελειώσει, γιατί τα 5.000 πυρηνικά καταφύγια αποτελούν μια τέτοια επιτακτική ανάγκη;

Αλλά δεν είναι μόνο η Ρωσία που ασχολείται με την κατασκευή καταφυγίων. Πριν από μερικά χρόνια, Γραφείο Πολιτικής Άμυνας της Σαγκάης ανακοίνωσε την ολοκλήρωση ενός απόλυτα τεράστιου υπόγειου καταφυγίου. Έχει αναφερθεί ότι το καταφύγιο έχει έκταση πάνω από 90.000 τετραγωνικά μέτρα και θα μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι και 200.000 ανθρώπους κάθε φορά.

Αλλά αυτό γιγαντιαίο καταφύγιο δεν είναι ακόμη τόσο μεγάλο όσο το“Υπόγειο Σινικό Τείχος” που χτίστηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και του 1970. Εκτιμάται ότι το “Υπόγειο Σινικό Τείχος” περιέχει σήραγγες και καταφύγια έκτασης 19 μιλίων (δηλαδή γύρω στα 30.5 χιλιόμετρα) και θα μπορούσε να χωρέσει μέχρι και 300.000 ανθρώπους.

Ηδη από το 2008 σε περιοχή της Αρκτικής, το Σβάλμπαρντ, που αποτελεί νορβηγικό έδαφος, λειτουργεί το Παγκόσμιο Θησαυροφυλάκιο Σπόρων (Svalbard Global Seed Vault). Πρόκειται για μια συλλογή που θέλει να αποθηκεύσει σπόρους από κάθε φυτό που υπάρχει στον πλανήτη, με σκοπό να διατηρηθεί η βιοποικιλότητα.

Είναι μια εξ ολοκλήρου υπόγεια εγκατάσταση διαμορφωμένη μέσα σε μόνιμα παγωμένο έδαφος (permafrost, παγωμένο έδαφος με θερμοκρασία κάτω των 0 βαθμών Κελσίου για περισσότερα από δύο χρόνια), που βρίσκεται σε υψόμετρο 130 μέτρων και σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το αεροδρόμιο του Λονγκιάρμπιεν. Στη συγκεκριμένη περιοχή η θερμοκρασία του εδάφους δεν ανεβαίνει ποτέ πάνω από τους -3 βαθμούς Κελσίου.

Η εγκατάσταση είναι σχεδιασμένη να αντέξει στην επαλήθευση ακόμα και του πιο ακραίου σεναρίου περιβαλλοντικής μεταβολής (συμπεριλαμβανομένων της τήξης των πάγων και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας), ακόμα και χωρίς πηγή ενέργειας για αρκετό χρονικό διάστημα. Αποτελείται από τρεις διαφορετικούς υπόγειους θαλάμους, ο καθένας από τους οποίους μπορεί να φιλοξενήσει 1,5 εκατομμύριο διαφορετικά δείγματα σπόρων (συνολικά 2,25 δισ. σπόρους), διατηρώντας εσωτερική θερμοκρασία -18 βαθμών Κελσίου. Επίσης, υπάρχουν χώροι εργασίας για διοικητικό και επιστημονικό προσωπικό.

Η πρόσβαση γίνεται μέσω ενός τούνελ μήκους 100 μέτρων, η είσοδος του οποίου είναι φτιαγμένη από ατσάλι. Το μισό τούνελ αποτελείται από έναν ατσάλινο κύλινδρο διαμέτρου 5 μέτρων που διαπερνά το παχύ στρώμα πάγου και βράχων που υπάρχουν εκεί. Στην κορυφή της εισόδου υπάρχει μια καλλιτεχνική κατασκευή η οποία αντανακλά το πολικό φως και είναι ορατή από χιλιόμετρα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εγκατάσταση ολοκληρώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ, μέσα σε μόλις δύο χρόνια (ξεκίνησε το 2006 και εγκαινιάστηκε το 2008), γεγονός που προκάλεσε προβληματισμό στις τάξεις των συνωμοσιολόγων. Σήμερα φιλοξενεί περισσότερα από 268.000 δείγματα σπόρων.

τόχος της σύγχρονης αυτής κιβωτού είναι η επιβίωση του ανθρώπου μετά από μια μεγάλη φυσική ή άλλη καταστροφή. Οπου «άλλη καταστροφή» βάλτε την αυτοκαταστροφική τάση του ανθρώπου και τις συνέπειες που θα προκύψουν από έναν ενδεχόμενο πυρηνικό, βιολογικό ή άλλου είδους πόλεμο που θα προκαλέσει μεγάλες περιβαλλοντικές ανακατατάξεις και αλλαγές στη ζωή του πλανήτη όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα.

Μέχρι την ημέρα που θα συμβεί η καταστροφή, οι σπόροι αυτοί θα αναπαράγονται και θα αντικαθίστανται στους αποθηκευτικούς χώρους. Οταν η καταστροφή συμβεί, οι σπόροι θα είναι διαθέσιμοι στους δικαιούχους τους, τις χώρες και τα ιδρύματα, δηλαδή, που τους έχουν στείλει στην εγκατάσταση. Ουσιαστικά στους εκπροσώπους τους που θα έχουν επιβιώσει. Στη χειρότερη περίπτωση τους σπόρους θα τους βρουν οι τυχόν εναπομείναντες άνθρωποι. Αυτοί θα τους καλλιεργήσουν για να δημιουργήσουν τροφή και να επιβιώσουν. Η κιβωτός λειτουργεί υπό την αιγίδα του νορβηγικού υπουργείου Γεωργίας και Τροφίμων, με την υποστήριξη και την ενεργό συμμετοχή πολλών χωρών και ιδρυμάτων.