Γιάννης Αγγελάκας.. «Να παλέψουμε και συντροφικά και με τους εαυτούς μας!»

Ο Γιάννης Αγγελάκας ιδιαίτερα γνωστός και αγαπημένος στους φίλους της ελληνικής rock σκηνής, βρέθηκε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο «Τετράστιχο» Live Theater στον Πύργο, όπου και έδωσε μια μοναδική συναυλία στα πλαίσια της rock βραδιάς, που έχει καθιερωθεί τον τελευταίο καιρό στην πόλη. Εκεί λοιπόν βρεθήκαμε κι εμείς μαζί με πολλούς άλλους, που έσπευσαν να ακούσουν από κοντά τον ιδιαίτερο αυτόν καλλιτέχνη.

Μετά το τέλος της συναυλίας τον συναντήσαμε στο καμαρίνι του όπου, αν και ήταν φανερά αδιάθετος λόγω ίωσης που τον ταλαιπωρούσε αλλά και εξουθενωμένος απ’ το live που είχε προηγηθεί, δέχτηκε ν` απαντήσει στις ερωτήσεις μας…

Από τις Ιωάννα Γκόρου – Μαρίνα Τσάτση (φοιτήτριες του Τμήματος Πληροφορικής και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ΤΕΙ Πύργου)

Καταρχήν θα θέλαμε να μας πείτε τι είναι αυτό που σας εμπνέει και συνεχίζετε να γράφετε μέχρι σήμερα;

Δεν ξέρω… δύσκολη ερώτηση. Πάντα ήταν μια ορμή που έχω μέσα μου να βελτιωθώ, να εξελιχθώ σαν άνθρωπος και να καταφέρω να επικοινωνήσω και μ’ άλλους ανθρώπους και να κάνουμε κάτι καλύτερο.

Πως σας φαίνετε το κοινό εδώ στην επαρχία; Διαφέρει από το κοινό της Αθήνας, με βάση αυτά που βλέπετε στις συναυλίες σας;

Εντάξει, περιοχές-περιοχές κάπου διαφέρει. Σίγουρα κι ο κόσμος είναι πιο πιεσμένος, μαζεύεται περισσότερος κόσμος είναι πιο γλεντζέδικη ατμόσφαιρα.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι το οποίο έχετε ακούσει από άλλον συνθέτη και είπατε “αυτό το τραγούδι θα ‘θελα να ‘ταν δικό μου, θα ‘θελα να το είχα τραγουδήσει εγώ”;

Ναι τώρα τελευταία ακούω ένα κουρδικό τραγούδι, δεν ξέρω πως λέγεται, είναι πολύ ωραίο τραγούδι με ωραίους στίχους, παραδοσιακό, αλλά πολύ ωραίο.

Ξέρετε κουρδικά;

Όχι, έψαξα να βρω τα λόγια του.

Υπάρχει κάποια συνεργασία που σας έχει μείνει, ας την πούμε αξέχαστη, ή κάποιο άτομο που θα ‘θέλατε να συνεργαστείτε μαζί του;

Εντάξει όσες φορές συνεργάστηκα καλά πέρασα, αλλά ότι έρχεται-έρχεται. Δεν ξέρω τίποτα άλλο, μόνο όταν τύχει να συνεργαστούμε. Αυτά έρχονται από τον ουρανό δεν τα κανονίζω εγώ.

Ένας από τους πιο γνωστούς στίχους σας είναι αυτός που λέει… «ο χαμένος τα παίρνει όλα». Θεωρείται ότι αυτός ο στίχος θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για την εποχή μας;

Δεν ξέρω… μπορεί. Το ελπιδοφόρο μήνυμα για την εποχή μας είναι ο καθένας να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του και να πολεμήσει με τις προκαταλήψεις και με την αμορφωσιά του μπας και γλιτώσει όλους μας. Να κοιτάξουμε να μορφωθούμε από μόνοι μας για να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του εαυτού του για εξέλιξη και όλοι μαζί βέβαια πάντα.

Δηλαδή στους νέους που αυτήν την εποχή είναι σε δύσκολη κατάσταση, έχουν άγχος για το μέλλον τι μήνυμα έχετε να δώσετε, για να διαλυθούν τα μαύρα σύννεφα;

Πάντα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Δεκαετία ’80, ’90 δεν θέλαμε να είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι ή να παίζουμε το παιχνίδι της βλακείας, ήταν δύσκολο και για μας. Καλά είναι να προσπεράσουν τις δυσκολίες και να πάνε πιο πέρα πιο ψηλά, να βρούνε τα δικά τους αστέρια τις δικές τους αξίες. Να παλέψουμε και συντροφικά και με τους εαυτούς μας.