Η τέχνη ως έκφραση του κοινού όπως στα ζωγραφικά έργα Πέρρου

Η τέχνη ως έκφραση του κοινού όπως στα ζωγραφικά έργα Πέρρου

Τι θα συνέβαινε εάν οι καλλιτέχνες έπαυαν να δημιουργούν; Αυτό είναι ένα αναπάντεχο ερώτημα, που αντικρίζοντας και μόνο τα ζωγραφικά έργα Πέρρου, δημιουργεί ανησυχία. Αν όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί ειδικά μέσα από τα τελευταία η ενδοσκόπηση, αν και άφοβα αποκαλύπτει δύσκολα ζητήματα προς επίλυση, αφήνει και μια αισιόδοξη νότα.

Παρ’ όλα αυτά τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν όσοι διαπιστώνουν, ότι δεν υπάρχουν πια καλλιτέχνες αντίστοιχου διαμετρήματος με παλαιότερους. Δεν υπάρχουν αντίστοιχα έργα πια ή καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Και σε τι συνίσταται η σύνθεση τέχνης; Η βεβαιότητα, το απόλυτο πηγάζει συνήθως από την άγνοια. Επομένως προτού με αβεβαιότητα απαντήσουμε, ότι δεν υπάρχει πια τέχνη, ας δούμε τι θα συνέβαινε πράγματι, αν μια μέρα η καλλιτεχνική δημιουργία στέρευε.

Καμία δίοδος ελεύθερης έκφρασης του εαυτού

Η τέχνη είναι η γλώσσα του υποσυνείδητου. Κάποιοι έχουν έμφυτο το μικρόβιο της δημιουργικότητας, ενώ άλλοι βλέπουν την καλλιτεχνική δημιουργία ως ένα ακόμη hobby. Η δημιουργικότητα απλώνεται σε ένα ευρύ φάσμα δεξιοτήτων. Υπάρχουν συναισθήματα που κάποιοι αδυνατούμε να εκφράσουμε. Τότε για άλλους μια αράδα λέξεων στο χαρτί, για άλλους οι νότες, για άλλους η διάπλαση ενός γλυπτού ή μια κατασκευή και για κάποιους το χρώμα στον καμβά είναι τρόποι να βγουν όλα όσα σκεφτόμαστε.

Η έκφραση κοινών σκέψεων μέσα από τα ζωγραφικά έργα Πέρρου

Όλα όσα αδυνατούμε να εκφράσουμε βρίσκουν διέξοδο. Όπως και ζωγραφικά έργα Πέρρου, έτσι και η καλλιτεχνική δημιουργία λειτουργεί ως γέφυρα, που ενώνει απευθείας τα συναισθήματα ενός ατόμου με άλλους. Αν η τέχνη έπαυε να υφίσταται, θα χάναμε τη μοναδική ευκαιρία σύνδεσης με τους άλλους. Αυτή που τόσες φορές δημιουργεί την αίσθηση, ότι όλοι ανήκουμε από κοινού κάπου, μοιραζόμαστε κάτι κοινό: τα συναισθήματα που ένα έργο αποπνέει. Ταυτόχρονα θα αποτυγχάναμε να εκφράσουμε τους εαυτούς μας.

Η τέχνη είναι εγγενές γνώρισμα όλων μας. Απλώς δεν το έχουμε όλοι καλλιεργήσει. Γι’ αυτό ίσως και καθένας αισθάνεται πιο οικεία διαφορετικά είδη τέχνης. Αρκεί να ανακαλύψει κανείς τι τον συγκινεί. Ή για να το θέσουμε πιο σωστά, τι τον παρακινεί. Αν βρούμε το κίνητρο της δημιουργικής διαδικασίας, θα βρούμε και τον τρόπο να το εξωτερικεύσουμε με αρωγό την τέχνη. Κι αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο, που η τέχνη μας προσφέρει… την έκφραση!