Σαν σήμερα Πρωτομαγιά του 1994 έφυγε στην “Ταμπουρέλο” ο Πρίγκιπας.. Αϊρτον Σένα..!!

“Μια δεδομένη μέρα, σε μια δεδομένη περίσταση, νομίζεις ότι έχεις ένα όριο. Και τότε κυνηγάς αυτό το όριο και το ακουμπάς αυτό το όριο και σκέφτεσαι ‘εντάξει, αυτό είναι το όριο’. Και μόλις ακουμπήσεις αυτό το όριο, κάτι συμβαίνει και ξαφνικά πηγαίνεις λιγάκι ακόμα πιο πέρα. Με τη δύναμη του μυαλού σου, την αυταπάρνησή σου, το ένστικτό σου και ακόμα την πείρα σου, μπορείς να πετάξεις πολύ ψηλά” – Αϊρτον Σένα

Αυτός ήταν ο Αϊρτον Σένα, μέσα από τα δικά του λόγια.

Σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια, την Πρωτομαγιά του 1994, ο Θεός αποφάσισε να πάρει κοντά Του έναν από τους πιο πιστούς οπαδούς Του.

Εναν εξωπραγματικό οδηγό, έναν εκπληκτικό άνθρωπο. Μοναδικό, με όλη τη σημασία της λέξης.

“Ηταν τόσο εντελώς διαφορετικός από κάθε άλλον οδηγό αγώνων, από κάθε άλλο πρόσωπο, που έχω γνωρίσει ποτέ”, είπε γι’ αυτόν, τέσσερα χρόνια μετά την αποφράδα εκείνη μέρα, ο μεγαλύτερός του αντίπαλος, Αλέν Προστ.

Μέσα στην πίστα, ο Σένα έμοιαζε με μια ανίκητη μηχανή. Αδίστακτα γρήγορος και ανταγωνιστικός, απόλυτα προσηλωμένος στον στόχο του, μπλεγμένος σε μια ατέρμονη μάχη να ξεπερνάει συνεχώς τον εαυτό του.

Γι’ αυτό και στα paddock δεν είχε αναπτύξει παρά ελάχιστες πραγματικές φιλίες. Ενας από τους τυχερούς ήταν ο Γκέρχαρντ Μπέγκερ. “Ο Αϊρτον μού έμαθε να τρέχω και εγώ του έμαθα να γελάει”, είχε πει κάποτε ο αυστριακός.

Εξω από το κόκπιτ ο Σένα έδειχνε μελαγχολικός, έως και αδιάφορος, κάνοντας τα πάντα για να κρύψει την ευαίσθητη και συναισθηματική πλευρά του χαρακτήρα του.

Σε μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που εμφανίστηκε τρωτός, ήταν σε εκείνο το μοιραίο GP του Σαν Μαρίνο. Στα ελεύθερα της Παρασκευής ήρθε ένα τρομακτικό ατύχημα του Ρούμπενς Μπαρικέλο, ο οποίος γλίτωσε μόνο με κάποιες μελανιές, για να τον συγκλονίσει.

Ο φόβος στα μάτια του ήταν ίσως για πρώτη φορά ορατός. Το τελειωτικό χτύπημα ήταν ο τραγικός χαμός του Ρόναλντ Ράτσενμπεργκερ μια μέρα αργότερα. Εκλαψε σαν μικρό παιδί.

Ισως κάτι μέσα του να του έλεγε “μην τρέξεις, μην τρέξεις”. Τελικά αποφάσισε να μπει μέσα στο μονοθέσιο για τον αγώνα της Κυριακής, κρύβοντας μέσα στο κόκπιτ μια σημαία της Αυστρίας, με την οποία σχεδίαζε να πανηγυρίσει αν κέρδιζε, αποτίοντας έτσι φόρο τιμής στον αδικοχαμένο αυστριακό.

Στην καταραμένη στροφή της Ίμολα.. Ταμπουρέλο

Κι όμως, όσοι έζησαν τα γεγονότα καρφωμένοι στην τηλεόραση, τα θυμούνται σαν να ήταν χθες. Το συναίσθημα ήταν ένα: δυσπιστία. Δεν πίστευες στα μάτια και τα αυτιά σου.

Στην αρχή δεν πίστευες ότι ο μεγαλύτερος οδηγός στον κόσμο είχε βγει από την πίστα και είχε χτυπήσει στο τσιμεντένιο τοιχίο της πολύ γρήγορης στροφής Ταμπουρέλο. Μετά δεν πίστευες ότι ο Άιρτον είχε τραυματιστεί σοβαρά. Θυμάμαι ότι έλεγα μέσα μου: «Θα έχει σπάσει κανένα πόδι, αλλά αυτό θα δώσει ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα».

Στο τέλος αδυνατούσες να πιστέψεις ότι ο Σένα είχε φύγει, δεν θα τον ξαναέβλεπες ποτέ πια να οδηγεί, να κάνει απίστευτους χρόνους στο qualifying, να στέκεται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Το ότι το ψαλίδι της Williams είχε τρυπήσει τη ζελατίνα του κράνους του και τον είχε τραυματίσει θανάσιμα στο κεφάλι, το μάθαμε αρκετά αργότερα. Και το γιατί βγήκε από την πίστα στη στροφή Ταμπουρέλο, δεν το μάθαμε τελικά ποτέ.

Οι προληπτικοί είπαν ότι το κακό τρίτωσε μετά τον τραυματισμό του Ρούμπενς Μπαρικέλο και το θάνατο του Ρόλαντ Ρατσενμπέργκερ στα δοκιμαστικά. Οι σεναριολόγοι ότι έσπασε η κολόνα του τιμονιού της Williams μετά από μετατροπή για να χωράει καλύτερα ο οδηγός (το ότι «χάθηκαν» τα in–car πλάνα του συμβάντος ενίσχυαν αυτή την εκδοχή).

Όμως δεν αποδείχτηκε τίποτε και οι τεχνικοί υπεύθυνοι της Williams, Πάτρικ Χεντ και Έιντριαν Νιούι, αθωώθηκαν στα ιταλικά δικαστήρια. Έμενε λοιπόν μία μόνο εκδοχή, αυτή που δεν ήθελε κανένας να πιστέψει: ότι ο Σένα είχε κάνει οδηγικό λάθος.

Προς τα εκεί έκλινε και ο Σουμάχερ, ο πλησιέστερος αυτόπτης μάρτυς αφού ήταν ακριβώς πίσω από τη Williams του Βραζιλιάνου.

«Το μονοθέσιο του Άιρτον έδειχνε πολύ νευρικό σ’ εκείνη τη στροφή», είπε ο Γερμανός. «Το έβλεπα να πατώνει, να ακουμπάει συχνά στην άσφαλτο και στον προηγούμενο γύρο σχεδόν έχασε τον έλεγχο. Στον επόμενο γύρο, στο ίδιο σημείο, πράγματι τον έχασε. Οι πίσω ποδιές του αυτοκινήτου χτύπησαν στο έδαφος, έφυγε λίγο με το πλάι και… απλά το έχασε».

Πώς έγινε κι ο «θεός» της οδήγησης έκανε λάθος;

Πολλοί είπαν ότι οι γύροι πίσω από το safety car, μετά το ατύχημα στην εκκίνηση του αγώνα, είχαν ως αποτέλεσμα να κρυώσουν τα λάστιχα και να μειωθεί –έστω κι ελάχιστα– η απόσταση του μονοθεσίου από το έδαφος. H Williams χτύπησε κάτω, «γκελάρισε», ο Σένα άφησε το γκάζι, η αεροδυναμική πίεση μειώθηκε και ούτε ο ίδιος ο Βραζιλιάνος δεν μπόρεσε να διορθώσει την πορεία του αυτοκινήτου.

Άλλοι είπαν ότι ο Σένα απλά δεν ήταν ο εαυτός του. Ο θάνατος του Ρατσενμπέργκερ τον είχε επηρεάσει τόσο που δεν ήταν πλέον απόλυτα συγκεντρωμένος. Γενικά φαινόταν τελευταία πιο ευάλωτος σαν άνθρωπος. Πιο συναισθηματικός. Σε σημείο που να καλοδεχτεί τον άσπονδο αντίπαλό του, Αλέν Προστ (σε ρόλο τηλεσχολιαστή), με τη φράση «ο φίλος μου ο Αλέν».

Λέγεται ότι ο Σένα ένιωθε πια μόνος, χωρίς το αντίπαλο δέος, μόνος απέναντι στη νέα, ανερχόμενη γενιά των Σουμάχερ και Χάκινεν. Και η χρονιά είχε ξεκινήσει πολύ άσχημα, με δύο εγκαταλείψεις έναντι δύο νικών του νεαρού Σούμι.

«Είσαι κατά γενική ομολογία ο καλύτερος οδηγός. Τι άλλο μένει πια να αποδείξεις;», του είχε πει ο (αείμνηστος πλέον) γιατρός της F1, ο καθηγητής Σιντ Ουότκινς, σε κατ’ ιδίαν συνομιλία τους μετά το θάνατο του Ρατσενμπέργκερ. «Δεν τα παρατάς να πάμε για ψάρεμα;»

Ο Σένα δεν τα παράτησε. Και δεν έγινε απλά μύθος, αλλά συνέβαλε αποφασιστικά στο σκοπό στον οποίο ο Ουότκινς είχε αφιερώσει τη ζωή του: Στο να γίνει η F1 ασφαλέστερη.

Από τη μαύρη Πρωτομαγιά του 1994, δεν είχαμε πλέον άλλο θανατηφόρο ατύχημα στη Formula 1.

Κοσμος ·