Υπάρχουν σήμερα έργα αντίστοιχα με τα ζωγραφικά έργα Χατζηκυριάκου- Γκίκα;

Υπάρχουν σήμερα έργα αντίστοιχα με τα ζωγραφικά έργα Χατζηκυριάκου- Γκίκα;

Τι χρειάζεται άραγε για να εμπνευστεί κανείς έργα αντάξια με τα ζωγραφικά έργα Χατζηκυριάκου- Γκίκα; Μια κοινή διαπίστωση μεταξύ των απανταχού φιλότεχνων είναι η απουσία έργων, που θα συγκινήσουν το κοινό. Επιλέγεται δε στοχευμένα η συγκίνηση ως λέξη, θεωρώντας δεδομένο, ότι στόχος της τέχνης είναι να κινήσει, να παρασύρει τον αποδέκτη της. Άσχετα με το αν θα υπάρξει θετική, αρνητική ή ουδέτερη αντίδραση, αποδοχή ή άρνηση.

Η ουσία βρίσκεται στο να μετακινηθεί το κοινό από τη θέση. Το ζητούμενο είναι να παρακινηθεί για να σκεφτεί κάτι με αφορμή αυτό που αντικρίζει. Αυτά λοιπόν τα έργα που βρίσκονται; Η έλλειψη δημιουργίας ή η άγνοια του κοινού είναι το πρόβλημα; Αυτό ίσως είναι και το πραγματικό ερώτημα που γεννάται.

Γιατί δεν έχουμε πια ζωγραφικά έργα Χατζηκυριάκου- Γκίκα;

Στο ερώτημα γιατί δεν έχουμε τέχνη αντάξια με τα ζωγραφικά έργα Χατζηκυριάκου- Γκίκα θα πρέπει να αντιπαραθέσουμε, όσο κι αν μας δυσαρεστεί, το ερώτημα: Ακόμη κι αν είχαμε, θα μπορούσαμε να τα αναγνωρίσουμε; Είτε ανατρέχοντας το βιογραφικό σημείωμα ενός καλλιτέχνη είτε συνεντεύξεις του γίνεται κατανοητό, ότι η τέχνη για να δημιουργηθεί χρειάζεται ερεθίσματα. Και η καλύτερη πηγή αυτών δεν είναι άλλη από τα βιβλία.

Όλοι οι σπουδαίοι δημιουργοί, που γνώρισε η ανθρωπότητα ως τα τώρα υπήρξαν πολυσχιδείς προσωπικότητες. Ενημερώνονταν όχι μόνο πάνω στην τέχνη τους, αλλά και σε άλλες τέχνες. Μελετούσαν άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες, για τα πολιτικά, τα κοινά και τα δημόσια, τα θρησκευτικά και τα εγκόσμια, τις διεθνείς εξελίξεις. Όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή της έμπνευσής τους.

Τι γίνεται όμως με το κοινό; Είναι εκπαιδευμένο, ώστε να μπορέσει εν τη γενέση του να αναγνωρίσει κάποιον καλλιτέχνη αντάξιο μεγάλων δημιουργών του παρελθόντος; Γιατί προφανώς δεν μπορεί να περιμένει κάποιος να δει έναν νέο καλλιτέχνη να παράγει αντίτυπα άλλου καλλιτέχνη και να θεωρείται αυτό δημιουργία. Όταν υπάρχουν άνθρωποι, που χαρακτηρίζουν ορισμένες τέχνες “irrelevant” τα αίτια της ελλιπούς καλλιτεχνικής δημιουργίας μάλλον εντοπίζονται στην άγνοια του κοινού παρά στους δημιουργούς.